भीत _bhīta

भीत p. p. [भी-क्त]

1 Frightened, terrified, alarmed, afraid of (with abl.); न भीतो मरणादस्मि Mk.1.27.

-2 Fearful, timid.

-3 Placed in danger, imperilled.

-तम् Fear, dread.

-तम् ind. Timidly.

-Comp. -गायनः a shy singer.

-चारिन् a. acting timidly.

-चित्त a. afraid in mind.

-भीत a.

1 exceedingly afraid.

-2 rather shy (भीततुल्य); चक्रुराक्षेपिकाश्चेष्टा भीतभीता इवाङ्गनाः Bu. Ch.4.25; cf. also; भीतभीत इव शीतदीधितिः Śi.